ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΥΛΟΥ

Τάσος Πανταζίδης: Γιώργο, συνήθως οι έλληνες παίκτες του ράγκμπυ, προσπαθούν να βρουν κάποια ομάδα στη Γαλλία ή την Αγγλία. Εσύ όμως έκανες το διαφορετικό. Πές μας που έπαιξες το προηγούμενο διάστημα;
Γιώργος Παύλου: Όντως ήταν διαφορετική επιλογή. Έπαιξα στους Chicago Griffins. Η ομάδα αυτή συμμετέχει στην κορυφαία κατηγορία των Η.Π.Α., την superleague και φυσικά η έδρα μας ήταν στο Σικάγο. Οι σύλλογοι εκεί είναι ερασιτεχνικοί βέβαια.
Τ.Π.: Τι μπορεί να παρέχει μια ερασιτεχνική ομάδα σε έναν αθλητή;
Γ.Π.: Παρέχουν ότι μπορούν. Πέρα από κάθε βοήθεια που ζήταγα και όλοι ήταν δίπλα μου, μου πρόσφεραν το σπίτι που διέθετε η ομάδα στο οποίο μένουν οι ξένοι παίχτες, καθώς και κάποια απασχόληση αν το επιθυμούσα.
Τ.Π.: Αρκετά καλά! Λές λοιπόν ότι είναι ερασιτέχνες. Η νοοτροπία και το επίπεδο όμως, απ’ ότι καταλαβαίνω από τις παροχές, μόνο ερασιτεχνικό δεν είναι.
Γ.Π.: Καθόλου ερασιτεχνικό. Μην ξεχνάτε ότι αγωνιζόμαστε στη superleague, την 1η κατηγορία των ΗΠΑ. Το επίπεδο ήταν πάρα πολύ απαιτητικό και υψηλό. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος καθώς οι περισσότερες ομάδες ήμασταν περίπου στο ίδιο επίπεδο και έτσι κάθε παιχνίδι ήταν δύσκολο και ήθελε τεράστια προσπάθεια. Αλλά υπήρχε και τεράστιος εσωτερικός ανταγωνισμός μέσα στην ομάδα μας, για το ποιος θα παίξει σε κάθε θέση και ποιος θα αγωνιστεί είτε στην Α είτε στη Β ομάδα.
Τ.Π.: Άλλοι ξένοι υπήρχαν στην ομάδα;
Γ.Π.: Ναι υπήρχε ένας ιρλανδός.
Τ.Π.: Ποιες οι ουσιαστικές διαφορές των ομάδων των Η.Π.Α. με τις ελληνικές ομάδες;
Γ.Π.: Οι διαφορές ήταν πολλές, πέρα από τη νοοτροπία, τις προπονήσεις και τους αγωνες. Υπάρχει πειθαρχία, σεβασμός, αφοσίωση και οικογενειακό δέσιμο με την ομάδα. Οι προπονήσεις ήταν πολύ απαιτητικές, τόσο στο γήπεδο, όσο και στο γυμναστήριο. Όλοι παρόντες στην ώρα τους και σκληρή δουλειά για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τ.Π.: Είσαι παίκτης που έμαθε το ράγκμπυ στην Ελλάδα. Βλέποντας ένα άλλο επίπεδο, διαπιστώνεις να σου λείπουν κομμάτια από το πάζλ; Σε τι υπερέχουν οι Αμερικάνοι;
Γ.Π.: Φυσικά μου λείπουν. Οι αμερικανοί έχουν εισάγει το rugby από το Λύκειο. Έτσι, αποκτάς παιδεία και γνώση για το άθλημα από μικρός. Όμως, χάρη στην παιδεία τους, με βοήθησαν και εμένα να συμπληρώσω αρκετά κομμάτια από το παζλ.
Τ.Π.: Οι συμπολίτες σου πως αντιμετώπιζαν την ομάδα και τους παίκτες;
Γ.Π.: Δυστυχώς λίγα άτομα έρχονται στο γήπεδο. Προτιμούν τα παραδοσιακά τους αθλήματα. Αμερικάνικο ποδόσφαιρο και μπέιζμπωλ. Την ομάδα όμως την ξέρουν όλοι. Θα έλεγα οτι τα ονόματα των δυο μεγαλυτέρων ομάδων της πόλης, των Griffins και των Lions είναι γνωστά. Οι παίκτες του ράγκμπυ όμως, δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Με κάποια άτομα που έτυχε να μιλήσω εξέφρασαν ενδιαφέρον και περιέργεια για το άθλημα και μετά από μερικές απορίες κατάφερα να τους φέρω στο γήπεδο να παρακολουθήσουν έναν αγώνα.
Τ.Π.: Το ράγκμπυ και το αμερικάνικο «ποδόσφαιρο», είναι ξαδέλφια. Πόσο συχνό είναι ένας παίκτης ράγκμπυ να μεταπηδήσει στο Φούτμπωλ ή το αντίστροφο;
Γ.Π.: Το 1ο είναι λίγο σπάνιο αλλά το αντίστροφο είναι αρκετά συχνό φαινόμενο. Εμείς για παράδειγμα έχουμε δυο πολύ επιτυχημένους παίχτες φούτμπολ που για δικούς τους λόγους το παράτησαν και ασχολούνται με το rugby.
Τ.Π.: Το να ξεκινήσεις από την Ελλάδα για να παίξεις στις ΗΠΑ, είναι μεγάλη απόφαση. Πες μας για το πως έγινε η επαφή με την ομάδα σου.
Γ.Π.: Με σύστησε ένας φίλος που έτυχε να έχω εκεί. Τους έστειλα κάποιες πληροφορίες για μένα, με δοκίμασαν και έτσι πήγα.
Τ.Π.: Έπαιξε ρόλο η συμμετοχή και οι εμφανίσεις σου στην Εθνική στο 15 και στο 7ς;
Γ.Π.: Ναι έπαιξε. Και στα δύο.
Τ.Π.: Σε τι θέση παίζεις στη νέα σου ομάδα;
Γ.Π.: Fullback
Τ.Π.: Το Σικάγο είναι μια μεγαλούπολη! Πως είναι η ζωή εκεί;
Γ.Π.: Στην αρχή αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες. Φυσιολογικό. Μετά όλα πήγαν προς το καλύτερο. Καμία σχέση με την Ελλάδα. Κρύο, άγχος, κίνηση, εγκληματικότητα. Η μεγαλούπολη με όλη τη σημασία της λέξης. Το Σικάγο είναι όμως πανέμορφη πόλη, ένα στολίδι.
Τ.Π.: Θα σύστηνες σε κάποιον να πάει εκεί, έστω και αν δεν είναι επαγγελματική η κατηγορία;
Γ.Π.: Φυσικά. Ειδικά για έναν Έλληνα είναι σχολείο και το επίπεδο είναι υψηλό. Τον επαγγελματία τον κάνει ο τρόπος που σκάφτεται και πράττει και όχι το συμβόλαιο.
Τ.Π.: Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Γ.Π.: Μια καλύτερη ομάδα.
Τ.Π.: Παρακολουθείς την κίνηση στο Ελληνικό ράγκμπυ;
Γ.Π.: Εννοείται. Αγαπώ τους Αthens. Είναι η ομάδα μου.
Τ.Π.: Τι βλέπεις; Θα απειλήσουν οι Άττικα τους Άθενς;
Γ.Π.: Θεωρώ τους Athens την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, και βάση αριθμών είναι. Όποτε θέλει πολλή προσπάθεια για να τους χτυπήσεις. Έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να έχουν τους πιο έμπειρους παίχτες και το κράμα του πρωταθλητή. Μην ξεχνάμε όμως οτι και οι δυο τελευταίοι τελικοί του πρωταθλήματος έληξαν πολύ κοντά στο σκορ με νικητές τους Athens, άρα γίνεται.
Τ.Π.: Η Εθνική είχε δύσκολες στιγμές στη Βουλγαρία και στο Αιγάλεω με την Κύπρο!
Γ.Π.: Με πειθαρχία και σκληρή δουλεία όλα θα αλλάξουν. Είμαι σίγουρος ότι από δω και πέρα όλα θα πάνε καλύτερα.
Τ.Π.: Με δεδομένες τις δυσκολίες των επαρχιακών ομάδων στις μετακινήσεις, πως βλέπεις την προοπτική εισόδου στο πρωτάθλημα, ομάδας από Καβάλα και από Λάρισα;
Γ.Π.: Κάθε αρχή και δύσκολη. Μόνο με θετικό μάτι το βλέπω εγώ. Αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά, θα τα καταφέρουν και τελικά ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα πάρουν το χειροκρότημα όλων των ομάδων.
Τ.Π.: Θα ήθελα να στείλεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες.
Γ.Π.: Ελάτε όλοι μαζί, από όλα τα πόστα, να βάλουμε ένα λιθαράκι ώστε να αναπτύξουμε αυτό που αγαπάμε: Τo rugby.