ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΤΣΑΚΟΥ

Τάσος Πανταζίδης: Βασίλη, κατ’αρχάς συγχαρητήρια για τη μεταγραφή σου. Τελικά δεν σε χωρούσε το ελληνικό πρωτάθλημα και σου άξιζε κάτι περισσότερο. Πες μου λοιπόν, για να μάθουν και οι αναγνώστες μας, σε ποια ομάδα παίζεις τώρα.
Βασίλης Κατσάκος: Η ομάδα μου είναι η Cergy Pontoise και η έδρα της είναι η πόλη Cergy, λίγο έξω από το Παρίσι !
Τ.Π.: Πές μας λίγα πράγματα για τη διάρθρωση των πρωταθλημάτων και το επίπεδο.
Β.Κ.: Η κορυφαία κατηγορία είναι η top14. Ακολουθεί η prod2, η federale 1, η federale 2 και η federale 3. Η δική μου ομάδα αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στην κατηγορία federale 1. Όπως καταλαβαίνετε, το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για τη χώρα με το ακριβότερο πρωτάθλημα ράγκμπυ στον κόσμο.
Τ.Π.: Η federale 1 είναι επαγγελματική;
Β.Κ.: Οι περισσότερες ομάδες σε αυτή την κατηγορία, είναι ημιεπαγγελματικές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι αυτά που σου προσφέρει μια ομάδα αυτής της κατηγορίας ναι μεν είναι αρκετά για να ζήσει σχετικά άνετα κάποιος σαν εμένα (στην ηλικία τη δική μου εννοώ) αλλά όχι για κάποιον ο οποίος έχει οικογενειακές υποχρεώσεις κλπ.
Τ.Π.: Φαντάζομαι ότι και ο ανταγωνισμός μέσα στην ομάδα, θα είναι έντονος.
Β.Κ.: Από όλα τα προηγούμενα, συνεπάγεται ότι ο ανταγωνισμός για να κερδίσεις μια θέση στην ομάδα και πάνω απ’ όλα για να παίξεις ράγκμπυ σε μια ομάδα αυτού του επιπέδου, αλλά και για να κερδίσεις το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των συμπαικτών σου, είναι πολύ δύσκολο. Νομίζω ότι αυτό το έχω καταφέρει σε ικανοποιητικό βαθμό. Θέλει όμως διαρκή προσπάθεια.
Τ.Π.: Οι υπόλοιποι συμπαίκτες σου, είναι όλοι Γάλλοι ή υπάρχουν και άλλοι από το εξωτερικό της Γαλλίας;
Β.Κ.: Όπως στις περισσότερες ομάδες της κατηγορίας, έχουμε αρκετούς ξένους. Στην ομάδα μου παίζουν και παίκτες από Αγγλία, Σαμόα και Αλγερία.
Τ.Π.: Πόσο διαφορετικές είναι οι προπονήσεις εκεί;
Β.Κ.: Έχουμε δυο προπονητές, οι οποίοι έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία. Το πρόγραμμα κάθε προπόνησης είναι μεν το ίδιο σε ότι αφορά τους στόχους, αλλά δουλεύουμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικές ασκήσεις κάθε φορά ώστε να μην είναι βαρετό για τους παίκτες. Οι προπονήσεις και το πρόγραμμα των παικτών, είναι πολύ συγκεκριμένα. Μια διαφορά, είναι η προπόνηση που έχουμε κάποιες συγκεκριμένες ημέρες στο γυμναστήριο, όπου πηγαίνουμε όλοι μαζί, σαν ομάδα.
Τ.Π.: Ως ένας αθλητής με την παιδεία του ελληνικού ράγκμπυ, διαπιστώνεις να λείπουν κάποια κομμάτια από το πάζλ:
Β.Κ.: Εμείς στην Ελλάδα, ζητάμε τα ίδια πράγματα, ίσως και περισσότερα, χωρίς μάλιστα να πληρωνόμαστε. Ίσα – ίσα, βάζουμε και από την τσέπη μας. Αυτό είναι καλό. Δείχνει ότι υπάρχει θέληση και αγάπη για αυτό που κάνουμε. Πολλά παιδιά, όπως εγώ, Ο Φιωτάκης (που έχει παίξει επίσης federale 1) και άλλα παιδιά που μπορούν να παίξουν σε αυτό το επίπεδο, ξεκινήσαμε από την Ελλάδα και φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε παίκτες που έχουν παίξει μέχρι και prod2 και που –οι περισσότεροι σε αυτή την κατηγορία- παίζουν τουλάχιστον δεκαοκτώ χρόνια ράγκμπυ, ενώ εμείς παίζουμε μόλις τέσσερα με πέντε χρόνια και μάλιστα όχι σε μια χώρα που το άθλημα είναι ανεπτυγμένο, αλλά στην Ελλάδα! Θέλω να πω οτι όλα αυτά έχουν γίνει από τη θέληση κάποιων οι οποίοι στηρίζουν το άθλημα. Ακόμα δεν έχουμε διαμορφώσει τη δική μας παιδεία για το ράγκμπυ, αλλά στο χέρι μας είναι να τη φτιάξουμε από γενιά σε γενιά.
Τ.Π.: Ουσιαστικά, σε τι υπερέχουν οι Γάλλοι;
Β.Κ.: Ίσως στο μόνο που υπερέχουν, είναι ότι έχουν γήπεδα (μεταξύ αστείου και σοβαρού).
Τ.Π.: Πές μας κάτι σχετικά με την ατμόσφαιρα. Πως είναι να αγωνίζεσαι στη Γαλλία, όπου το ράγκμπυ είναι πολύ διαδεδομένο;
Β.Κ.: Είναι πολύ ωραία αίσθηση να παίζεις και να κατανοεί ο κόσμος και στη συνέχεια να σε χειροκροτάει για την προσπάθεια που κάνεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όλοι στη Γαλλία ξέρουν τους κανόνες του ράγκμπυ και πως παίζεται. Το ράγκμπυ αρέσει στους Γάλλους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάθε Κυριακή το γήπεδο να έχει τουλάχιστον δυο χιλιάδες άτομα. Όλοι μαζί χαίρονται για το θέαμα που βλέπουν και σχολιάζουν τα πάντα. Οι αθλητές είναι δημοφιλείς εδώ. Αρκετές φορές με έχουν αναγνωρίσει στο δρόμο φωνάζοντάς μου: Grec – Grec. Είναι φανερό ότι έπεσα σαν βόμβα: ένας Ελληνάρας στη Γαλλία παίζει ράγκμπυ!!! Κι όμος, ο στόχος μου ήταν να έρθω στη Γαλλία και να παίξω σε αυτό το επίπεδο. Τελικά τα κατάφερα.
Τ.Π.: Η κατηγορία σου δίνει ευκαρίες ανέλιξης;
Β.Κ: Το καλό είναι ότι στις κερκίδες, πάντα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σε βλέπουν και αν είσαι καλός σου κάνουν πρόταση να πας στη δική τους ομάδα. Αυτοί μπορεί να είναι από ομάδα prod2 ή και παραπάνω.
Τ.Π.: Πως έγινε η επαφή με την ομάδα σου; Έπαιξε ρόλο η συμμετοχή και οι εμφανίσεις σου στην Εθνική 15 ή 7ς;
Β.Κ.: Το καλοκαίρι του 2010 ξεκίνησα την προσπάθεια να βρω μια ομάδα στη Γαλλία, στην κατηγορία federale 1. Έστειλα το βιογραφικό μου, όπου ανέφερα και ότι έχω συμμετοχές στην Εθνική 15 και 7s. Καμία ομάδα όμως δεν απάντησε. Καταλαβαίνετε οτι το γεγονός πως έχω παίξει στην Εθνική, δεν τους άγγιξε καθόλου. Ξέρουν ότι το επίπεδο στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλό. Οπότε αποφάσισα να πάω εγώ αυτοπροσώπως στη Γαλλία, σε ομάδες αυτής της κατηγορίας και να τους ζητήσω να με δοκιμάσουν. Έτσι και έγινε. Στις 26 Αυγούστου πέταξα για Γαλλία και με τη βοήθεια του Άλεξ Γούναρη –που τον ευχαριστώ πολύ- βρήκα την ομάδα αυτή.
Τ.Π.: Όπου παίζεις σε ποια θέση;
Β.Κ.: Η θέση μου από την αρχή ήταν scrumhalf. Το νούμερο 9 !
Τ.Π.: Βασίλη, με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία σου, θα σύστηνες σε κάποιον να πάει εκεί, έστω και αν δεν είναι επαγγελματική η κατηγορία;
Β.Κ.: Μακάρι όλα τα παιδιά τα οποία αγαπούν το ράγκμπυ, να μπορέσουν να έρθουν στη Γαλλία και να παίξουν σε ένα καλύτερο επίπεδο από αυτό του ελληνικού πρωταθλήματος. Είναι τρομερή εμπειρία και θα σύστηνα σε κάποιον να έρθει. Εγώ συλλέγω διαρκώς εμπειρίες. Επίσης θα σύστηνα στις γαλλικές ομάδες να πάρουν έλληνες παίκτες. Υπάρχει πολύ ταλέντο στην Ελλάδα.
Τ.Π.: Ένα μήνυμα στους αναγνώστες;
Β.Κ.: Όταν ο καθένας μας, βάλει από ένα λιθαράκι σε αυτό που πάμε να χτίσουμε και όχι να πηγαίνει να παίρνει αυτό που έχει βάλει κάποιος άλλος, τότε το ράγκμπυ στην Ελλάδα, θα γίνει ανάρπαστο.